Nunes Nabarro-Ephraim (Beppie)

Laatste wijziging: 27 april 2016

Bewijs van afmelding als onderduiker voor Beppie Nunes Nabarro-Ephraim, 7 mei 1945 (collectie Beppie Nunes Nabarro-Ephraim)

Beppie Nunes Nabarro-Ephraïm (Amsterdam, 24-10-1920 – Amsterdam, 27-2-2011)1

Na eerder ondergedoken te zijn in onder meer Zaandam vertrok Beppie Nunes Nabarro-Ephraïm in het najaar van 1944 met de verzetsstrijder Piet Bosboom* naar een Zaandijkse woning aan de Wilhelminastraat 34.2 Ze werden vergezeld door het joodse gezin Drukker* uit Zaandam.

Zwabber

Het was smerig en koud in het nieuwe onderkomen, dat gas en licht ontbeerde. Beppie Nunes Nabarro: “Mevrouw Drukker vroeg mij toen of ik naar mevrouw De Wit, van de supermarktketen, durfde te gaan voor een zwabber en een bezem. Mevrouw De Wit gaf me toen ook een pakketje levensmiddelen mee voor de familie Drukker. Een week later ben ik teruggegaan en heb haar gevraagd of ze me ook etenswaren kon geven voor drie onderduikkindjes. Ze gaf me toen suiker mee en meer van die schaarse producten. Ze was zo gul.” Het betrof artikelen voor haar eigen dochter Carine*, Levie Wolf Polak* en de zoon van het echtpaar Drukker, Emanuel*. “Ik weet nog dat ze eens tegen me zei: ‘Aardige mensen hè, die Drukkers. Maar ja, ze zijn toch anders. Toen ik nog in Amsterdam woonde drukten die dikke jodinnen me zowat van de straat met hun juwelen. En als ik m’n schoenen bij ze liet maken was ’t altijd duurder dan elders’. Ook zei ze me eens: ‘Juffrouw Bakker [een van Beppies schuilnamen], mijn man zei laatst: die juffrouw Bakker zou best ook eens een jodinnetje kunnen zijn’. Ik natuurlijk meteen ontkennen. Na de oorlog ben ik nog eens naar haar teruggegaan met Carine. Toen kon ik eindelijk zeggen dat ik de moeder was en dat we inderdaad joden zijn.”

Bevrijding

Met de geallieerde troepen in aantocht was de spanning op de Wilhelminastraat te snijden. Beppie: “We hoorden op een gegeven moment allemaal lawaai op straat. Mensen die zongen en riepen: ‘De oorlog is voorbij.’ We durfden het haast niet te geloven en liepen voorzichtig de straat op. Maar ’t was waar. (…) Toen sprak meteen een van onze buren ons aan: ‘Voor ons is ’t fijn, maar voor jullie is ’t nog veel fijner.’ En wij maar denken dat niemand doorhad dat wij daar ondergedoken zaten.”

Na de bevrijding ging Beppie Nunes Nabarro met haar elders ondergedoken dochter Carine terug naar Amsterdam. Daar bleek dat haar man Max (Amsterdam, 18-3-1918 – Amsterdam, 22-7-2011) acht werk- en concentratiekampen had overleefd.

Zie ook Beppie Nunes Nabarro-Ephraïm* in Zaandam.

1 Schaap, E. Vrijgevochten. Zaans verzet in nationaal perspectief (1940-1945); Uittenbogerd, D. Oorlogservaringen van mijn grootouders; Het Parool (2-3-2011) 

2 In Koog a/d Zaan werden straatnamen die naar het koninklijk huis verwezen veranderd in namen van zeehelden (zie gezinnen Buijs-Plaut* en Draisma-Blazer*). Hetzelfde gebeurde in Krommenie waar de Julianastraat  tijdelijk ‘Namenlose Strase’ heette  (zie gezin Pompert-Koopman*)