Thijn, van (Levi/Louis)

Gezin Levi (‘Louis’) van Thijn (Alkmaar, 12-1-1894 – Auschwitz-Birkenau, 27-8-1943)¹ en Leentje van Thijn-van Allemans (Zaandam, 13-11-1895 – Auschwitz-Birkenau, 27-8-1943) met Jonas (Zaandam, 7-10-1923 – Auschwitz-Monowitz, 21-1-1944) en Marcus (Zaandam, 31-1-1933 – Auschwitz-Birkenau, 27-8-1943)

Na hun huwelijk op 28 juni 1922 woonde het echtpaar Van Thijn eerst in bij Leentjes moeder. Deze weduwe had een huis aan het Dampad 60. Later betrokken ze woningen op de Stationsstraat, Gedempte Gracht, Esdoornlaan en -in 1939- de Saenredamstraat 28. Hun laatste (koop-)woning bevond zich aan de P.J. Troelstralaan 183.

Familie

Levi was het derde en jongste kind van koopman Daniël van Thijn (Koog aan de Zaan, 9-3-1861) en Engeltje van Thijn-van Thijn (Den Helder, 22-11-1859). Het gezin kwam in 1904 uit Amsterdam en had op de Zaandamse Noorderkerkstraat 4 een lommerd en een winkel in galanterieën. De drie zoons verlieten Zaandam toen ze negentien à twintig waren. Jacob (Alkmaar, 29-10-1886) in 1906, Samuel (Alkmaar, 7-8-1888) in 1908. Tegelijk met Levi werd in 1913 ook moeder Engeltje uitgeschreven. Ze ging terug naar Den Helder.

In juli 1920 werd vader Daniël opgenomen in de Bakkumse psychiatrische inrichting Duin en Bosch. In 1924 was hij nog kort bij Levi. Van daar ging hij naar het Provinciaal Gesticht Santpoort in Bloemendaal. Daniël van Thijn overleed op 1 februari 1927 in Apeldoorn, vermoedelijk in het Geneeskundig Gesticht. Op het adres Noorderkerkstraat 4 kwamen opnieuw joodse winkels: eerst twee van Drukker en in 1934 de zaak van broodverkoper Barend van Thijn*, een ver familielid van Daniël.

Huwelijk

Levi woonde tussen april 1917 en april 1918 bij Reintje Cohen (Leeuwarden, 21-8-1863) op het Dampad 60. Zij was de weduwe van de al in 1916 overleden schoenmaker Jonas van Allemans (Zaandam, 11-6-1868). Daarna had hij diverse andere adressen, onder meer bij koster Abraham Drukker* en olieboer Hakkie Drukker*. Op 28 juni 1922 trouwde hij in Amsterdam met Leentje, het oudste kind van weduwe Van Allemans. Het echtpaar kreeg drie kinderen. Het tweede (31-7-1929) overleed binnen twee weken. Het derde kind (1933) kreeg diens naam, Marcus. Marcus van Thijn mocht op 1 september 1941 niet meer naar het reguliere onderwijs.

Polak & Schwarz

Levi was fabrieksarbeider (‘magazijnknecht’), afdeling parfumerie grootverpakking (mandflessen, vaten) van Polak & Schwarz*. Daar stond hij bekend als ‘Louis Fontijn’.² Op de basislijst van januari 1942 is het beroep van Levi omschreven als ‘Lagerist’, magazijnmedewerker. Over de Zaandamse ‘jodenevacuatie’ op 17 januari, die van het personeel in ieder geval Levi van Thijn en zijn gezin trof, schreef personeelschef Andries Bouman niets in zijn oorlogsdagboek. Hij noteerde wel de felle kou van die dagen: “Later is de koude veel intenser geworden. Op 10 Jan begon het eigenlijk. In de week van 18-25 temperaturen van 14 à 15 gr Celsius. Prachtijs.” Bouman schreef tussen 25 januari en 19 april 1942 tot twee keer toe het druk te hebben met het jubileum van Van Thijn. Als dit Levi van Thijn betrof, zou dit betekenen dat hij zijn werk ook na de verbanning uit Zaandam behield. Dit zou in tegenstrijd zijn met de aanwijzingen van de Joodse Raad uit januari 1942. Toch is het mogelijk. Want Polak & Schwarz had voor zijn joodse werknemers reisvergunningen. Bouman schreef er in die periode twee keer over. “Op 2 juni werden hun reisvoorzieningen [van de joden] ingetrokken. Voortaan moeten ze er een aanvragen bij de Duitsche autoriteiten i.p.v. bij de Joodsche Raad. Er waren de vorige week nog niet veel vergeven. De rest bleef dus thuis.” En later die maand: “In die week waren alle Joden thuis daardoor.”Hoe lang Levi van Thijn bij Polak & Schwarz kon blijven werken is niet bekend.